سلام. 1- هر عملي كه انجام مي دهيم، در حقيقت قدمي است كه در راهي كه در پيش گرفته ايم برميداريم. 2- حقيقت گناه، سقوط از مراتب عبوديت و رضوان الهي است. (سقوط از مراتب بالاتر قرب به مراتب پايين تر)بنابراين، مسير گناه، يك مسير سقوط است. اين پست وبلاگ، بيان يك امر كلي است كه فقط خود نفس انجام گناه را در نظر گرفته است و اموري مثل توبه و ... در آن لحاظ نشده است. آري، اگر نفس انجام گناه را به تنهايي در نظر بگيريم، چيزي جز سقوط نيست. ولي اگر اموري مثل توبه و ... را (كه ممكن است بعداً محقق شوند ) به آن اضافه كنيم، آنگاه اين مسير - تحت آن شرايط مفروض- قابل برگشت مي شود. اما اين امور، اموري غير از نفس انجام گناه هستند.