مدتی بود تصمیم داشتم فعالیت این وبلاگ را از سر بگیرم.
گویای تقدیر الهی بر این بود که اولین پست فعالیت مجدد این وبلاگ در سالروز میلاد مبارک علمدار تشنه لب کربلا حضرت قمر بنی هاشم (ع) ارسال شود.
نخست ، قبل از هر چیز ، عهد و پیمان وجودی خود را با شهیدان تکرار و تحکیم می کنیم و از خداوند بزرگ و پروردگار عالم می خواهیم که ما را به برادرانمان که در راه وصال به بارگاه قرب الهی و رفیق آعلی و رسیدن به سعادت حقیقی، گوی سبقت را از ما ربودند ، برساند. آنانی که حقیقتاً زنده هستند و از نعم عالیه الهی در جوار حضرت دوست بهرهمندند ؛ در حالی که ما گرچه نفس می کشیم اما با زندگی حقیقی فرسنگها فاصله داریم...
وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ .
فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَیَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ.
یَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللّهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللّهَ لاَ یُضِیعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِینَ .
