باز محرم فرا رسید و عطر دلنواز شهادت و ظلم ستیزی، فضا و زمان را معطر نمود.
حقا که تا یاد عاشورا و صاحب آن ، امام حسین (ع) زنده است، ظالمان در هیچ جای دنیا خیال آسوده ای ندارند و این تضمینی است بر پیروزی نهایی مستضعفان.
« ظلم ستیزی »، مفهومی است که تحقق یافتن آن، منوط است به « ظلم شناسی ». یعنی تا « ظلم » و « ظالم » را نشناسیم، نمی توانیم ظلم ستیز باشیم.
برای شناخت ظلم و ظالم، نیز باید اول حق را بشناسیم.
حق و باطل نیز در جامعه ، تابلو و برچسب ندارند. باطل همیشه ادعای حق بودن را دارد و لباس حق را بر تن می کند. لذا برای شناخت آن باید بصیرت کافی را برای درک جریانات و پدیده های تو در تو و چند لایه جامعه داشته باشیم...
لذا می بینیم که محرم، در حقیقت یک کلاس درس است و امام حسین (ع) آموزگار آن. آموزگاری که با کار عملی خود، همیشه تاریخ را درس داد.
ابن گناه ماست اگر از کلاس درس محرم، فقط به گریه اکتفا کرده ایم...
قطعاً گریه، امری لازم است. اما کافی نیست...
چه بسا گریه کنندگانی که نمی دانند برای چه گریه می کنند!
می دانند که برای مظلومیت امام حسین (ع) اشک می ریزند و سینه می زنند، اما اگر از آنها بپرسید که امام حسین (ع) مظلوم کدام ظلم بود؟ حرف امام حسین (ع) چه بود؟ و ما در زمان خودمان چگونه باید از آن حرف پیروی کنیم؟ .... چیزی نمی دانند!
به مناسبت فرا رسیدن ماه محرم، نوحه زیبا و معرفتی زیر را به خوانندگان عزیز وبلاگ تقدیم می کنم:
حجم: 6.5 MB
نوحه خوان: مداح مقتول، مرحوم حاج محمد جعفر گله دار زاده
