امام موسی الکاظم علیه السلام به نقل از حضرت امیر الموءمنین می فرمایند:
« رب عالم قد قتله جهله و علمه معه لا ینفعه ».
یعنی: چه بسا درس خوانده هایی که عالم اند ولی کشته جهل خودشان هستند و علمشان به آنها سودی نمی رساند .

انسان یا عاقل است یا گرفتار جهالت.
آنکه گرفتار جهالت است یا درس خوانده است یا درس نخوانده است.

علم، نردبان است. درس خواندن، تهیه کردن نردبان است.
آدم عالم می شود که عاقل بشود. در غیر این صورت علم سودی ندارد. آدم نردبان می سازد که دستش به سقف برسد... این نردبان را اگر به مهندس بدهند، با این نردبان بالا می رود و برق کشی می کند، اگر به مغنی بدهند، با آن به چاه می رود.

امام هفتم می فرمایند:
« اگر عالم شدی، بکوش که عاقل باشی ».

طبق بیان امام هفتم (ع) ، اگر کسی در حوزه یا دانشگاه، درس خواند و عالم شد، تازه نردبان پیدا کرده است و از این به بعد باید مواظب باشد که با این نردبان می خواهد دنیا تهیه کند، پول تهیه کند (مثل آن مغنی که با این نردبان به چاه می رود) ، یا می خواهد با این نردبان چیز بفهماند، جامعه را اصلاح کند،(مثل آن مهندسی که با این نردبان به بالا آمده است).

اگر کسی بخواهد « عاقل » بشود، نردبان اش « علم » است.
پس عقل مهم است. عقل آن است که ثمره اش « عبد به الرحمن و اکتسب به الجنان » باشد...

اگر کسی عالم شد، در راه است، نردبان دست او هست. حال باید ببینیم با این نردبان بالا می آید یا خدای ناکرده پائین می رود  ...
( نقل از نوشتاری از آیت الله جوادی آملی - با اندکی تصرف دستوری )