هیچ داری از دل مهدی خبر؟
گریه های هر شبش را تا سحر؟
او که ارباب تمام عالم است،
من بمیرم، سر به زانوی غم است!
شیعیان! مهدی غریب و بی کس است،
جان مولا، معصیت دیگر بس است.
شیعیان! بس نیست غفلت هایمان؟
غربت و تنهایی مولایمان؟
ما عبید و عبد دنیا گشته ایم؛
غافل از مهدی زهرا گشته ایم.
